Na początku był chaos. Mój osobisty chaos. Partytura kantaty scenicznej Karla Orffa „Carmina Burana” jawiła mi się niczym egipski papirus zapisany heroglifami. Jak to ogarnąć? – zastanawiałem się. Ale gdy rozpocząłem próby przekonałem się, że nie tylko da się to ogarnąć ale i śpiewanie jej przyniesie mi sporo radości. Mozolnie, z próby na próbę, „rozczytywałem” ją tak muzycznie jak i tekstowo. Myślę, że wysiłek wszystkich chórzystów (w tym i mój) zaangażowanych w pracę nad przygotowaniem koncertowym „Carminy Burany” przyniósł satysfakcję zarówno wykonawcom jak i słuchaczom, którzy pojawili się w sali koncertowej katowickiej Akademii Muzycznej 1 kwietnia. Tego dnia połączone chóry Akademickiego Zespołu Muzycznego Politechniki Gliwickiej, Chóru Mieszanego Klaster z Zabrza (czyli tych z nas, którzy mogli uczestniczyć w próbach a potem w koncercie), Risonanza z Zabrza, studentów Wydziału Wokalno-Aktorskiego AM i chóru dziecięcego Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej z Katowic stanęły na wysokości zadania i wraz z solistami i z orkiestrą pod dyrekcja pani prof. Krystyny Krzyżanowskiej-Łobody dały popis swoich umiejętności wokalnych. Była moc! Blisko 100. osobowy chór, przy nadkomplecie widowni, dał niezapomniany koncert. Myślę, że zarówno w głowach tak wykonawców jak i publiczności długo brzmiały dźwięki tego niesamowitego dzieła.

Zanim jednak postawiliśmy przysłowiową kropkę nad „i”, czyli daliśmy koncert, były tygodnie prób. Dla chórzystów Klastra dodatkowych, bo na naszych cotygodniowych szlifujemy repertuar na płytę. Po drodze były jeszcze warsztaty… „Mało czasu, króca bomba” jak mawiał jeden z bohaterów kultowego filmu „Va banque”. Ale daliśmy radę. I to cieszy i daje satysfakcję. Po koncercie dotarły do nas bardzo pozytywne opinie o naszym wykonaniu „Carminy Burany”. Ci z nas, którzy nie mogli jej zaśpiewać a mieli ochotę, może ją zaśpiewają. Nieoficjalnie mówi się, że jeszcze w tym sezonie artystycznym, w czerwcu. Trzymamy kciuki by tak się stało…

Wincenty Bryński